ذكريات البعبع

كانت امى زمان علشان تمنعنا من الخروج بالليل برة..
كانت تحكى حكاية البعبع وحكاتهالنا يجى 100مرة ..
البعبع ياولاد حيوان..
عنده فى جسمه كله اسنان..
اللى يشوفه يموت من شكله..
واللى هايخرج بالليل ياكله..
وعلى الخوف من البعبع اتربيت..
وبقيت امشى ألزق فى الحيط..
يرعبنى صوت العربيات..
يرعبنى الصوت العالى فى الخناقات..
ترعبنى الريحة الجامدة لماتدخل مناخيرى..
يرعبنى اى تصرف يتصرفه غيرى..
واما كبرت خرجت أدور عالبعبع..
ملاقيتش حيوان اسمه البعبع..
ولا كمان بيعض الناس..
لكن لاقيته فى كل الناس..
اللى رئيسه واللى مراته..
والمرعوب من الحوجة اللى بتنهش فى حياته..
واللى يخاف لاالفرصة تفوت..
واللى يخاف من شبح العيشة..
واللى يخاف من شبح الموت..
كل الناس خايفة من بعبع كل الناس..
البعبع مش انياب ومخالب تطلع فى الضلمة..
البعبع مجرد احساس..